Կուրծքը վիրավոր մի աղավնի ընկած էր գետի պռնկին։Նրան է մոտենում ԲԱՐԻ ՓԵՐԻՆ և աղավնուն ցողում է մի քանի կաթիլ եղյամի ցողով։ Աղավնին բացում է իր աչքերը,թևերը ծափ անելով թռչում է ՝ վայելելով երկնքի ազատությունը՝ կյանքում ամենից թանկ բանը։
Рубрика: Ավետիք Իսահակյան
Ավ․ Իսահակյան «Կյանքից թանկ բանը»
Վայրի աղավնին` կուրծքը վիրավոր,
Ընկել էր մենակ աղբյուրի եզրին,
Ծորում էր շիթ-շիթ արյունը բոսոր,
Մեռնում էր, աչքը` ջրի երազին:
Քնքուշ պարիկը տեսավ դալկահար
Մեռնող աղավնուն և խոսեց այսպես.
-Տուր ինձ այն, ինչ-որ թանկ է քեզ համար,
Էն թանկագինը, կյանք տամ իսկույն քեզ:
Մեռնող աղավնին խորհում է ինքնին.
-Էն թանկագինը կյանքն է անպատճառ.
Ա~խ, ծաղրում է ինձ աղբյուրի ոգին:
-Էհ լավ, թող լինի. տուր և նորից առ:
Պարիկը ցողեր սրսկեց վերքին,
Աղավնին բացեց աչքերը ոսկի,
Ու թևին տալով` ծափեց խնդագին.
-Ե՞րբ կուզես կյանքս, նազելի ոգի:
-Թևերդ կուզեմ, կյանքդ քեզ լինի:
-Թևե՞րս… ինչպե՞ս, օ~հ, երբեք, երբեք.
Առանց թռիչքի կյանքը գին չունի
Կյանքս առ,- թռչունն ասաց սրտաբեկ:
-Թռիր, սիրելիս, ազատ ու վայրի,
Թռիր ու ասա ստրուկ աշխարհքին
Թե ինչն է թանկը կյանքից ավելի…,-
Ասաց ջրերի լուսեղեն ոգին: